En dan is er koffie

En dan is er ‘Koffie’ Wanneer mijn collega en ik begin van de nacht aankomen op het adres van een familie die ons net heeft gebeld met een overlijdensmelding, doet een vriendelijke dame voor ons de deur open. Bij de voordeur verteld ze kort dat haar vader lang ziek is geweest en vanavond in het bijzijn van zijn geliefden is overleden. In de woonkamer zit haar moeder aan de rand van het bed, waarin even geleden meneer is overleden. Zichtbaar aangeslagen, begint mevrouw te vertellen over wat haar man voor haar heeft betekend in de 46 jaar dat ze samen zijn. Vele mooie, maar ook enkele droevige momenten uit het leven van het gezin worden al snel met ons gedeeld. Plots onderbreekt mevrouw haar verhaal met de woorden; ‘kopje koffie?’ want dan kunnen we even bespreken hoe het nu verder moet.

Wanneer de geur van koffie vanuit de keuken de woonkamer binnendringt en mijn collega en ik de afspraak hebben gemaakt met de familie dat we meneer mee mogen nemen naar de familiekamer in de aula, verplaatsen wij ons naar de grote eetkamertafel. Onder de koffie worden de eerste wensen al snel bij ons kenbaar gemaakt. Een crematie in Oldenzaal met broodjes, krentenwegge en koffie, kleurrijke bloemen, pianomuziek gespeeld door de broer van de overledene en het moet vooral niet te ‘’stijf’’ worden; dat past niet bij hem! Nadat we een afspraak hebben gemaakt om verder in te gaan op al deze wensen, vertrekken wij met meneer naar de aula. Begeleid door zijn vrouw en dochter brengen we hem naar buiten. Wanneer wij de oprit afrijden worden we uitgezwaaid door mevrouw en haar dochter.

Later op de dag kom ik terug bij het woonhuis waar wij in de nacht meneer hebben opgehaald, bij binnenkomst ruik ik opnieuw de geur van koffie. Mevrouw zit in de grote stoel voor het raam naar buiten te turen. Nadat ik mevrouw heb begroet nemen we wederom plaats aan de grote eetkamertafel. Mevrouw opent het gesprek met de woorden; ‘Maar nu eerst koffie, dat kunnen we wel gebruiken’. We bespreken onder het genot van een kopje koffie, de verdere uitvaartwensen van haar man. In de dagen die volgen en de uitvaart steeds meer vorm krijgt, staat er bij ieder bezoek koffie klaar. Een gastvrije en hartelijke manier van ontvangst. Mevrouw geeft aan dat het altijd zo ging, de deur stond open, de koffie stond altijd klaar en er was altijd ruimte voor een goed gesprek. En zo ontstond ook het idee om nog een keer met meneer terug te keren naar zijn woonhuis. Vanuit de aula rijden we naar het woonadres, waar zijn vrouw en dochter ons staan op te wachten. Meneer wordt zorgvuldig de woonkamer ingereden en hier drinken we met al zijn dierbaren nog een laatste kopje koffie, in zijn eigen huis, rondom de kist die bedekt is met kleurrijke bloemen, om aansluitend te vertrekken met elkaar richting het crematorium.

In het crematorium wordt geluisterd naar muziek, kijken we naar foto’s, wordt een in memoriam over zijn leven gedeeld, steken we herinneringskaarsen aan en nemen we afscheid met een lach en een traan. En natuurlijk sluiten we af met ‘Koffie’.