Bijzonder

Er zijn zoveel bijzondere plekken om een afscheidsdienst of condoleance te houden; Onder een tulpenboom in volle bloei, in een bos waar de zon door de bladeren valt, op de boerderij waar de kist rust op strobalen, of gewoon onder een overkapping die iemand met eigen handen heeft gemaakt. Elke plek vertelt een verhaal, elke omgeving draagt bij aan een afscheid dat past bij het leven dat is geleefd.

Als uitvaartbegeleidster mag ik families helpen om die juiste plek te vinden en samen een afscheid vorm te geven dat klopt. Soms zijn er uitvaarten die alles overstijgen. Momenten waarop verdriet en schoonheid hand in hand gaan en je voelt: dit is precies hoe het moet zijn. Geen standaard setting, geen kille zaal, maar een plek die ademt wie iemand was.

Vera

Ik herinner me Vera. Een bijzondere en lieve vrouw, die haar leven in dienst stelde van anderen. Altijd klaar om te helpen, om te zorgen. Ze liet een groot spoor van warmte achter. Zo ook haar vier dochters die met trots en liefde haar kist wilden dragen.
Voor het afscheid hadden we alle genodigden gevraagd om een losse, onverpakte bloem mee te nemen. Elke bloem, door liefdevolle handen vastgehouden, vond een plek in de bloemenband om de kist. Zo ontstond er een kleurrijk geheel, als een laatste omhelzing van iedereen die Vera dierbaar was.

Landgoed Singraven

Haar afscheid vond plaats op Landgoed Singraven. Alleen al de oprijlaan daarheen voelt als een reis naar een andere wereld – statig, omgeven door natuur, groots en intiem tegelijk. Binnen klonken de tonen van de piano, begeleid door een stem die de stilte vulde met troost. Het was alsof de muziek de woorden sprak die wij niet konden vinden.
Na de dienst was er ruimte om samen te zijn. Op het terras bij de Watermolen, met uitzicht over het kabbelende water, werd koffie geschonken en geluncht. Niet formeel, maar oprecht samen, zoals Vera dat zelf ook had gewild: eenvoudig, verbonden, écht.

En dan die laatste tocht. Op weg naar de begraafplaats in Denekamp, opnieuw via die lange oprijlaan. Toen de eerste klanken van haar lievelingsnummer Fields of Gold van Eva Cassidy de lucht vulden, gebeurde er iets. Een golf van stilte, van emotie. Alsof iedereen tegelijk voelde hoe groot het gemis zou zijn, maar ook hoe rijk het leven was dat we samen hadden mogen kennen.

Een afscheid kan rauw zijn, maar ook zacht. En soms, als alles klopt – de plek, de muziek, de mensen – wordt het meer dan een uitvaart. Dit soort momenten herinneren mij eraan waarom ik dit werk doe. Een afscheid begeleiden is zoveel meer dan een praktische taak. Het is een reis samen maken, zorgen dat ieder detail klopt, zodat het verdriet gedragen kan worden in schoonheid.

Dan wordt soms een uitvaart meer dan een laatste groet. Dan wordt het een herinnering die troost blijft geven.